- Prowadzący: Iwona Baldy
- Prowadzący: Ireneusz Basaj
- Prowadzący: Ewa Cierniak
- Prowadzący: Jarosław Cierniak
- Prowadzący: Helena Dymarczyk
- Prowadzący: Anna Dzierżan
- Prowadzący: Paweł Hoffmann
- Prowadzący: Marzena Hryniewicka
- Prowadzący: Piotr Kohlman
- Prowadzący: Małgorzata Leśniewska
- Prowadzący: Henryk Mielcarz
- Prowadzący: Grzegorz Pomiankiewicz
- Prowadzący: Lech Skuza
- Prowadzący: Tomasz Szwed
Erystyka – sztuka doprowadzania sporów do korzystnego rozwiązania bez względu na prawdę materialną.
Słowo pochodzi z klasycznego języka greckiego - eristikós czyli kłótliwy, od éris oznaczający kłótnię, spór, walkę oraz imię bogini niezgody, córki Nocy, towarzyszki Aresa na polu bitwy, będącej uosobieniem waśni, niezgody i kłótni.
- Prowadzący: Beata Stadniczuk
Młoda Polska to okres w dziejach literatury polskiej obejmujący lata 1891-1918.
Dochodzą wówczas do głosu nowe prądy artystyczne i umysłowe, takie jak: modernizm, dekadentyzm, symbolizm, ekspresjonizm, impresjonizm i katastrofizm. Nazwa analogiczna od nazw funkcjonujących w innych krajach europejskich np: Młode Niemcy.
Twórcy młodopolscy odrzucali racjonalistyczną filozofię pozytywizmu, nawiązywali do tradycji romantycznej (prymatu uczuć i emocji nad rozumem) oraz wiary w szczególną pozycję artysty w społeczeństwie (stąd inna nazwa epoki - neoromantyzm). W pierwszym dziesięcioleciu Młodej Polski obserwowano narastanie nastrojów dekadenckich, pesymistycznych, które znalazły wyraz przede wszystkim w poezji. Nazwa epoki "Młoda Polska" wywodzi się od tytułu cyklu artykułów Artura Górskiego, publikowanych na łamach krakowskiego "Życia". Terminem "modernizm" nazywa się też ogół zjawisk i kierunków awangardowych w kulturze europejskiej zapoczątkowany na przełomie XIX i XX wieku.
Najwybitniejsi twórcy tej epoki: Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Stefan Grabiński, Stanisław Wyspiański, Stefan Żeromski, Władysław Stanisław Reymont, Gabriela Zapolska, Wacław Berent.
Zapraszam do dyskusji na temat literatury młodopolskiej.
Gatunek literacki - forma utworu literackiego, podrzędna w stosunku rodzaju literackiego, nadrzędna zaś do odmiany gatunkowej.
W literaturach Zachodu do najważniejszych gatunków literackich w obrębie liryki należą elegia, fraszka, hymn, oda, pieśń, tren i psalm. Do ważniejszych gatunków epickich nowela, opowiadanie, powieść, epopeja (epos). Do dramatycznych dramat właściwy, komedia i tragedia. Gatunki mieszane to te, które łączą cechy różnych rodzajów literackich - np. ballada, satyra, poemat dygresyjny, poemat heroikomiczny czy powieść poetycka. Gatunki pograniczne to gatunki z pogranicza literatury, nauki i publicystyki, np. esej, felieton, reportaż.